عاقبت یکروز ما هم زین جهان پرمیکشیم باده رفتن ز دنیا را همه سر میکشیم بر کن و صد پاره کن این جامه کبر وریا وقت رفتن ما همه یک جامه در بر میکشیم عاشقی با قلب من بیگانه شد خنده از لب رفت و یک افسانه شد حس و حالی بعد عشق آمد پدید بعد آن شب زندگی غمخانه شد

نظرات شما عزیزان:

+ نوشته شده در دو شنبه 20 آذر 1391برچسب:,

ساعت 10:9 توسط ﻧﺒﯽ ﺍﻟﻪ ﺍﺳﺪﯼ |

---